Tónskóldafélag Íslands: Saga félagsins - ýmis mál á áttunda áratugnum

Fljótlega eftir að Atli Heimir Sveinsson tók við formennsku í Tónskáldafélagi Íslands fer að bera á alls kynns tillögum og baráttumálum sem hann leggur fyrir bæði stjórnar- og aðalfundi félagsins. Má þar til nefna sum eldri baráttumál félagsins, sem sumhver eru ekki enþá orðin að veruleika eða hníga og falla eins og aukinn flutningur á tónlist íslensku tónskáldanna í Ríkisútvarpinu og á vegum sinfóníuhljómsveitar Íslands. Á aðalfundi 13. janúar 1973 bar Atli Heimir t.d. fram tillögu um að stofnuð verði staða tónskálds við Sinfóníuhljómsveit Íslands eins og þekkt væri í öðrum löndum og skyldi ráðið í stöðuna til eins árs í senn - þó aldrei tvö ár í röð - launakjör skyldu vera þau sömu og konsertmeistara. Ekki hefur enn fengist föst fjárveiting til þessara stöðu. Heldur hefur ekki ræst sú tillaga sem fram kom stuttu eftir lát Jóns Leifs - tillaga sem Atli ítrekaði á aðalfundinum í janúar 1973 - um að rituð skuli æfisaga Jóns Leifs.

Baráttumálin voru mörg og mikill tími fór í alls kyns undirbúning á tónleikahaldi á Íslandi, samvinnu við erlend ríki, aðallega norðurlöndin, og vinnu að hagsmunamálum félagsmanna. Til að gera langa sögu stutta væri ekki úr vegi að líta aðeins á brot úr fundargerð aðalfundar sem haldinn var 23. mars 1974 en þar eru helstu málin reifuð.

Deildi formaður [Atli Heimir Sveinsson] á Ríkisútvarpið fyrir lítinn flutning á íslenskri tónlist. Útvarpsstjóra var skrifað um þetta og jafnframt bent á leiðir til úrbóta, til að forðast mismun tónskálda. Árangur var sá, að Þorkell Sigurbjörnsson á að sjá um kynningar á íslenskri kammermúsk og hljómsveitarverkum frá og með næsta hausti í samvinnu við Pál P. Pálsson sem stjórnanda Sinfóníuhljómsveitarinnar. Auk þeirra voru "komponistaportrett ".

Sjónvarpið hefur ekkert gert fyrir íslenska tónlist. Lagt er til að það útbúi 10 mín. dagskrárliði með verkum fyrir 1-4 flytjendur. Sinfóníuhljómsveitn hefur sömuleiðis sýnt tregðu gagnvart íslenskum tónskáldum.

Ráðuneytinu var skrifað bréf um "composer in residence ", sem ekki fékk hljómgrunn þar eða í stjórn Sinfóníuhljómsveitarinnar. Þessum aðilum hefur aftur verið skrifað og málið sótt fast. Tónleikar með sérstökum kynningum á íslenskri tónlist. Nú hefur F.í.H. í hyggju að fara af stað með "tónleikaseríu " og er æskilegt að Tónskáldafélagið gerist aðili að þessu tónleikahaldi.

Elektrónískt stúdíó er ekki tímabært vegnakostnaðar, viðhald o.s.frv. Betra væri að styrkja menn til vinnu í erlendum stúdíoum.

... IMC - þátttaka er T.Í. kostnaðarsöm og til lítils gagns. Ef T.Í. fær ekki styrk frá fjárveitinganefnd Alþingis verður það að segja sig úr IMC.

Nú fór í hönd þjóðhátíðarárið 1974. Af því tilefni var pantað verk af Herbert H. Ágústssyni en einnig voru flutt önnur íslensk verk á hátíðinni. Á sama tíma voru norrænir músíkdagar haldnir í Kaupmannahöfn og voru þar flutt 6 íslensk verk. Norrænir músíkdagar árið 1976 skyldu haldnir hér á landi og voru þeir felldir inn í Listahátíð í Reykjavík það sumar.
Árið 1974 var einnig í fyrsta sinni sem ung íslensk tónskáld tóku þátt í UNM (Ung Nordisk Musik) sem haldið var í Svíþjóð og áttu nokkur tónskáld verk á hátíðinni.

Barátta tónskálda fyrir að fá verk sín flutt var stöðug. Árið 1975 átti Tónskáldafélag Íslands viðræður við FÍT og FÍH um hugsanlegt tónleikahald þar sem ný íslensk yrðu flutt. Nú var ekkert Musica Nova eins og á áratugnum á undan þar sem tónskáld og flytjendur sameinuðust undir einum hatti hvað varðarði flutning á nýrri tónlist, innlendri jafnt sem erlendri. Þessar viðræður Tónskáldafélagsins voru frekar hugsaðar sem hvatningarviðræður án þess að félagið skuldbitti sig til þátttöku í tónleikunum.

Þrátt fyrir baráttu Tónskáldafélagsins fyrir auknum flutning íslenskra verka í útvarpinu þá verður það að segjast að ýmislegt var þegar gert til að kynna íslenska tónlist á þeim vettvangi. Ekki heyrðist öll sú viðleitni í útvarpinu heldur voru einstöku sinnum gerð áhlaup í því að kynna íslenska tónlist í erlendum útvarpsstöðvum - atriði sem leggja þarf mun meiri áherslu á í dag. Minnast má í þessu sambandi framtak útvarpsins í byrjun 7. áratugarins að senda úrval íslenskrar tónlistar til 99 útvarpsstöðva víða um heiminn.

Einn möguleiki á samstarfi Ríksútvarpsins og Tónskáldafélagsins hvað varðar kynningu á íslenskri tónlist erlendis er svokallað Rostrum of Composers, eða Tónskáldaþing sem haldið er ár hvert í París á vegum útvarpsstöðva um heim allan. Þar kynna útvarpsstöðvar ný verk landa sinna og eru greidd atkvæði um verkin. Eitt verk er valið úr og er það flutt af öllum útvarpsstöðvunum. Auk þess velur dómnefnd 10 verk sem hún mælir með að flutt verði. Fyrsta sinni sem Ríkisútvarpið tók þátt Tónskáldaþinginu í París var árið 1975 og voru þá lögð fram verkin Langnætti eftir Jón Nordal og I Call It eftir Atla Heimi Sveinsson. Árið 1976 voru verkin Læti eftir Þorkel Sigurbjörnsson og Jó eftir Leif þórarinsson fulltrúar Íslands á hátíðinni. Í fram haldi af þessari þátttöku voru verkin flutt í fjölda útvarpsstöðva víða um heim. Þessi þátttaka Ríkisútvarpinsins hefur verið árviss viðburður síðan og til gamans má geta að árið 1997 hlaut Orgelkonsert eftir Hjálmar H. Ragnarsson sæti meðal 10 stigahæstu verkanna. Áður hafði verk eftir Þorkel Sigurbjörnsson lenti í 10 liða úrtaki og í ár (1998) var verk eftir Guðmund Hafsteinsson valið.

Árið 1976 kom fram vaxandi áhugi dægurlagahöfunda á að komast inn í félagið og var ósk þeirra rædd á aðalfundi það ár. Um haustið kom þessi umræða að nýju upp í stjórn félagsins og var þá fellt niður það ákvæði sem gilt hafði frá stofnun að félagar mættu ekki verða fleiri en 20 hverju sinni. Var þetta gert m.a. til að "opnað [félagið] í létta átt ". Eftirfarandi lagabreyting var rædd þessu viðvíkjandi:

Á stjórnarfundi 8. febrúar 1977 lágu fyrir umsóknir Ingibjargar Þorbergs og Sigfúsar Halldórssonar og samþykkti stjórnin að leggja þær fyrir næsta aðalfund. Umsókn Sigfúsar var samþykkt á aðalfundi árið 1978, og einnig umsókn Gunnars Þórðarsonar um inntöku, en umsókn Ingibjargar var felld með yfirgnæfandi meirihluta. Inntaka Gunnars Þórðarsonar var söguleg þar sem í fyrsta sinni var tónskáld úr hinum svokallaði "léttari " geira tekið inn í Tónskáldafélag Íslands.

Dagna 18.-24. júní 1976 voru Norrænir Músíkdagar haldnir hér á landi og var„stef " hátíðarinnar "Tónlist fyrir og með áhugamönnum ". Undirbúningur og umsjón með hátíðinn tók nánast allan tíma stjórnarinnar framan af árinu. Haldnir voru 11 tónleikar og komu til landsins um 100 erlendir gestir. 58 verk voru flutt og í þeim flutningi tóku þátt um 450 flytjendur. Fimm ný verk voru sérstaklega samin fyrir þessa hátíð en Ísland lagði alls fram 12 verk á hátíðina. Því miður er engar hljóðritanir eða sjónvarpsmyndir til frá hátíðinni þar sem tæknimenn Ríkisútvarpsins bjuggu við yfirvinnubann. Varð hátíðin fyrir talsverðu fjárhagslegu tjóni af þessum sökum.
Enn var rætt um tónlistarflutning í útvarpinu um miðjan áratuginn. Flutningur popptónlistar hafði aukist til muna á kostnað tónlistar meðlima tónskáldafélagsins. En það sem í dag vekur athygli er að á þessum tíma pantaði sjónvarpið tónverk eftir Karólínu Eiríksdóttur (í tengslum við ár tónlistarinnar 1985). Í framhaldi af því ræddu menn þá hugmynd að gerður yrði sjónvarpsþáttur um íslensk tónskáld. Fáir slíkir munu vera til í safni sjónvarpsins.

Á aðalfundi sem hadinn var 14. mars 1987 kom fram að Norrænir Músíkdagar sem haldnir voru árið 1986 hafi verið aðal viðfangsefni ársins. Þorkell Sigurbjörnsson kom fram með þá spurningu á fundi fyrir hverja Norrænir Músíkdagar væru eiginlega haldnir? Var ástæða þessarar spurningar sú að út voru sendir 600 boðsmiðar á hátíðan en eingungis 400 seldir. Fram kom einnig að norræna menningarmálanefndin hefði verið hér að störfum á sama tíma en einungis einn fulltrúi hennar hefið komið á tónleikana. Ein af skýringunum fyrir dræmri aðsókn á NMD 1986 var m.a. sú að fjáröflun gekk illa og á sama ári var haldin Listahátíð í tengslum við afmæli Reykjavíkurborgar og N.ART hátíð.

Ákveðnar breytingar voru fyri dyrum á skipulagi NMD. Fram hafði komið að árið 1988, en þá yrðu NMD haldnir í Stokkhólmi, yrði dómnefndin lögð niður en í stað hennar skipuð þriggja manna alþjóðleg nefnd til að leita að hinum "eina sanna norræna tóni".

Hin eilífa barátta við að fá tónlist meðlima Tónskáldafélagsins flutta var viðvarandi. Mikil vonbrigði voru með I.S.C.M. hátíðina, en á henni voru afarsjaldan flutt íslensk verk. Voru á þessum tíma uppi raddir þess efnis að segja sig úr samtökunum.

Rétt er að staldra hér aðeins við skýrslu formanns, Atla Heimis Sveinssonar fyrir árið 1978 en í henni segir:

Síðast liðið ár hefur verið hið rólegasta í starfi félagsins frá því að formaður tók við störfum. Ef litið er til baka yfir s.l. fimm ár eru þau mikið anna og framkvæmdatímabil í sögu félags okkar. Ber það að nefna tónlistarhátíðirnar 1973 (ISCM) og 1976 (Norræna músíkdaga). Það fer ekki hjá því að starfsemi félagsins hefur verið næsta einskorðuð við framkvæmd þessara hátíða og ýmislegt annað orðið að sitja á hakanum. En núna er góður hvíldartími frá hátíðastandi - næstu Norrænu músíkdagar verða hér ekki fyrr en árið 1986.

1) Ætlunin var að halda framhaldsaðalfund haustið 1976 og leggja fyrir hann endurskoðuð lög félagsins, en það reyndist ekki unnt vegna anna félaga og stjórnar. Lögin voru endurskoðuð og gerðu það Jón Þórarinsson og Jón Ásgeirsson ásamt formanni. Hittust þeir einu sinni og fóru gaumgæfilega í gegnum lögin með viljayfirlýsingar tveggja seinustu aðalfunda í huga. Var formanni síðan falið að ganga frá orðalagsbreytingum í samráði við Sigurð Reyni Péturson, sem jafnan hefur verið okkur góður ráðunautur í lagamálum. Það uppkast var síðan lagt fyrir framhaldsaðalfund 1977 og eru úrslit þess máls ekki kunn þegar þetta er ritað.

Lagabreytingin miðaði að tvennu:
a) gert var kleyft að taka svonefnd "létt " tónskáld inn í félagið
b) almenn endurskoðun, einföldun laganna, samræming þeirra og brottfelling ákvæða, sem teljast mega úrelt.

2) Sverre Bergh, forstjóri tónlistarhátíðainnar í Bergen snéri sér til stjórnarinnar um þátttöku íslenskra hljómlistarmanna og tónskálda í Bergenhátíðinni. Fór töluvert starf í að hafa milligöngu í þeim málum og kynna Bergh möguleika á efnisskrám, sem síðar var valið úr þar ytra. Hátíðin í Bergen var svo opnuð með píanókonsert Jóns Nordals, og lék Gísli Magnússon einleik með hljómsveitinni Harmonien undir stjórn Karsten Andersen. Þá voru haldnir sérstakir tónleikar með íslenskri tónlist og voru eftirtalin verk flutt:
Tríó eftir Sveinbjörn Sveinbjörnsson.
Fiðlusónata eftir Jón Nordal
Mild und Meistens leise eftir Þorkel Sigurbjörnsson
I call it eftir Atla Heimi Sveinsson
Íslenskir flytjendur fluttu verkin.

3) Þá hélt sænska útvarpið tónleika mðe íslenskri tónlist í Stúdíó II þann 28. apríl s.l.

Hafði stjórnin milligöngu í því máli, en Maros-ensamble flutti verkin. Eftirtalin verk voru flutt:
For René eftir Þorkel Sigurbjörnsson
Versus I eftir Halfiða Hallgrimsson
Aría eftir Atla Heimi Sveinsson

4) Þá hefur stjórnin haft samband við tónskáldafélögin í Austur-Þýzkalandi og Póllandi um íslenska tónleika í Austur-Berlín og Varsjá og er það mál ennþá á undirbúningsstigi. Og þá er í ráði að taka upp samband við hollenska tónskáldafélagið í sama tilgangi.

5) Formaður hefur átt sæti í framkvæmdastjórn Listahátíðar og er nú efnisskrá hennar að skríða saman. Það sem ákveðið hefur verið með verk íslenskra tónskálda er eftirfarandi:
Norræna húsið mun standa fyrir tónleikum með verkum Jóns Þórarinssonar. Norraæna húsið hefur pantað strengjakvartett frá Þorkeli Sigurbjörnssyni sem Kaupmannahafnarkvartett mun frumflytja í Norræana húsínu. Manuela Wiesler mun flytja Xanties eftir Atla Heimi Sveinsson.

6) Ekki þótti okkur fært að senda fulltrúa á aðalfund ISCM í Bonn í maí s.l. En íslenskt verk var valið til flutnings á n.k. ISCM -hátíð í Stokkhólmi/Helsinki, Cheetas Impotens eftir Elías Davíðsson og verður það flutt þar í maí n.k. [Hátíðin var haldin í Helsinki og hafði sænsku hópur í huga að flytja verkið en sá flutningur fórst fyrir].

7) Eftirfarandi íslensk verk voru valin til flutnins á næstu Norrænu músíkdögum í Stokkhómi, en hátíðin verðu haldin í September:
Haflög eftir Þorkel Sigurbjörnsson
Movements eftir Hjálmar Ragnarsson
Strengjakvartett eftitr Snorra Birgisson
Vatnsdropinn eftir Áskel Másson
Mosaic eftir Þorstein Hauksson

Fulltrúi okkar í dómnefndinni átti að ver Jón Nordal en hann gat ekki mætt sökum anna og þá tók Jónas ´Tomasson varamaður hans sæti í dómnefndinni.

8) Til Rostrum of Composerts vour send tvö verk:
Hoa-Haka-Nana Ia eftir Hafliða Hallgrímsson
Hugleiðing um "L " eftir Pál P. Pálsson

Voru verkin valin í samráði við tónlistarstjóra útvarpsins. Fulltrúi okkar á Rostrum var Þorkell Sigurbjörnsson. Þetta er í þriðja sinn sem verk héðan eru send til Parísar og hefur árangur jafnan verið góður. Verk héðan hafa verið flutt í fjölda útvarpstöðva út um heim. Frá byrjun hafa héðan verið send eftirfarandi verk:

1975 - I Call it eftir Atla Heimi Sveinsson og Leiðsla eftir Jón Nordal
1976 Læti eftir Þorkel Sigurbjörnsson og Jó eftir Leif Þórarinsson

9) Þá hefur stjórnin haldið fundi með útvarpsstjóra, framkvæmdastjóra hljóðvarps og tónlistarstjóra útvarpsins vegna síminnkandi flutnings íslenskrar tónlistar í útvarpinu. Greindum við frá sjónarmiðum okkar og bentum á þá hættu sem felst í stefnu eða stefnuleysi tónlistardeildarinnar. Féllst útvarpsstjóri á sjónarmið okkar og hafði orð á því að flutningur íslenskrar tónlistar mætti alls ekki minnka úr þessu. Áranguinn varð sá að sett var inn í dagskrá útvarpsins klukkutími vikulega með íslenskri tónlist.

Hér var um varnarbaráttu að ræða og tókst að stemma stigu við óheillavænlegri þróun. Nokkurn veginn sama magn af íslenskri tónlist er flutt í ríkisútvarpinu vikulega og fyrir þrem árum. Samt getum við ekki verið ánægðir. Auka þarf flutning tónlistar okkar verulega í útvarpinu, og um leið kynna hana betur en nú er gert. Það hlýtur að vera eitt af næstu verkefnum félagsins að vinna að því að koma þessum málum í betra horf.

10. Þá hefur stjórnin unnið að því ásamt stjórn Sinfóníuhljómsveitarinnar og verkefnavalsnefnd hennar að sjá um að íslensk tónlist sé viðunandi kynnt í starfsemi hljómsveitarinnar. Hefur samstarfið á undanförnum árum gengið mun betur en við tónlistardeild ríkisútvarpsins og þakka ég það hljómsveitarstjóranum Karsten Andersen, sem nú hefur látið af störfum og Páli P. Pálssyni. Á áskrifendatónlekum hljómsveitarinnar árið 1977 voru flutt verk eftir Herbert H. Ágústsson, Pál P. Pálsson, Jón Ásgeirsson, Jórunni Viðar (frumfl.) og Atla Heimi Sveinsson. Á þessu ári á eftir að flytja fram til vors verk eftir Urbancic, Snorra Birgisson (frumfl), Jón Nordal, Sigursvein D. Kristinsson (frmfl) og Guðmund Hafsteinsson (frumfl.) Þá voru og hljóðrituð á árinu 1977 allmörg íslensk tónverk.

Þetta er nokkuð viðunandi, en ekki eins gott og það gæti verið. T.d. hefur flutningur verka okkar, og látinna tónskálda íslenskra minnkað nokkur frá árinu 1976. Hins vegar virðast menn gera sér smám saman grein fyrir því að íslendingar hafa eignast gott repertoire hljómveitarverka og nýir menn eru að koma fram. Íslensk verk eru tæplega flutt á ferðum hljómsveitarinnar út um land og fleira má tína til.

11) Þá er að greina frá samstafinu í Norræna tónskáldaráðinu. Tveir fundir voru haldnir á árinu 1977, sá fyrri í Stokkhólmi 14.-15. mars og sá síðari í Osló 23.-24. október en þá átti norska tónskáldafélagið 60 ára afmæli.

Sá siður hefur verið tekinn upp að hver fulltrúi skýri frá þeim vandamálum sem við er að stríða í hverju landi (situationsrapport) og eru þau mjög óformleg. Það er töluvert gagn í þessu. Í Noregi er búið að viðurkenna samningsrétt listamanna við ríkið um kjör sín, og unnið að því að tryggja þeim lágmarstekjur. Þá hefur sambandið við NOMUS verið mjög til umræðu, svo og Nordisk Kulturfond. Unnið hefur verið að því að fá fast fjárframlag til Norrænna músíkdaga. Þá hefur verið tekið upp náið samband við Ung nordisk musik. Þá hefur verið unnið að því að koma á laggirnar hljómplötuáætlun þar sem gefin verða út nokkur þau verk sem flutt verða á norrænum músíkdögum. Svíar halda næstu músíkdaga í september n.k. í Stokkhómi og verða haldnir 11 tónleikar. Annars staðar hefur verið gerð grein fyrir þætti íslenskra tónskálda á þeim vettvangi

12. Hingað hafa komiöð nokkrir góðir gestir á árinu. Ber þar fyrst að nefna UNM sem hélt hér myndarlega hátíð í júní s.l. Voru þar flutt verk "ungu mannanna ": Guðmundar Hafsteinssonar, Þorsteins Haukssonar, Hjálmars Ragnarssonar, Jónasar Tómassonar, Snorra Birgissonar, svo og verk eftir Jón Ásgeirsson og Atla Heimi Sveinsson. Hélt Tónskáldafélagið UNM hóf að Laufásvegi og gestum þeirra: Georg Crumb og Paul Zukovski. Þá var Amanda Burt hér á landi að vanda. Norræna húsið hefur tekið upp á þeim sið að bjóða til sín tónskáldi "in residence ", Vagn Holmboe reið á vaðið og héldum við þeim hjónum hóf. Þess má geta að von er á nokkrum góðum gestum á þessu ári: Ketil Sæverud og Aake Hermensson, sem dveljast muni í Norræna húsinu.

13) Þá hefur Jón Ásgeirsson borið fram ásakanir á stjórn félagsins um "misnotkun á svonefndum kommissionum " og gerði það í stjórn B.Í.L. Um leið sagði hann sig úr stjórn B.Í.L. Atli Heimir Sveinsson tók sæti hans í stjórn B.Í.L., sem varamaður. Hafa öll plögg sem lúta að þessum ásökunum verið send félagsmönnum. Slíkar ásakanir sem þessar verður að ræða. Öll ganrúni er sjálfsögð og eðlileg, en um leið verður hún að vera málefnaleg og hreinskilin. Verður lagður fram nú hér á fundinum listi yfir allar þær pantanir sem stjórnin hefur haft með að gera, beint og óbeint s.l. fimm ár.

Lokaorð:

Þegar félagar hittast, sem er ekki of oft, er gott að staldra við og gera sér grein fyrir brýnustu framtíðarverkefnum, og þau eru að mínu mati þessi:

1) Komast að samkomulagi við Ríkisútvarpið um viðunandi flutning og kynningu á íslenskri tónlist, Þ.á.m. koma á þáttum um einstök tónskáld og "tónskáldaportrett ".
2) Komast að samkomulagið við Ríkisútvarpið um útflutning á íslenskri tónlist til erlendra útvarpsstöðva, t.d. norrænna útvarpsstöðva.
3) Fá Ríkisútvarpið til að panta reglulega verk til flutnings frá íslenskum tónskáldum
4) Auka flutning tónlistar okkar í sjónvarpi.
5) Vinna áfram að hugmyndinni um "composer in residence " við Sinfóníuhljómveitina
6) Fá Sinfóníuhljómsveitina til að panta 3 verk árlega til flutnings frá íslenskum tónskáldum
7) Auka flutning á íslenskum tónverkum á tónleikum Sinfóníuhljómveitarinnar, og þá einnig skólatónleikum og á ferðalögum innan lands sem utan.
8) Vinna að auknum flutningi íslenskrar tónlistar erlendis, einkum kynningu norrænnar tónlistar hér á landi.
9) Fá viðurkennt starf íslenskra tónskálda, sem vinna að kennslu og öðrum tónlistarstörfum, að hluta til tónsmíðastarfa, þannig að af heilli starfsskyldu verði hálf viðurkennd til tónsmíða

Eflaust mætti halda lengi áfram en hér verður látið staðar numið.

Heilmikill áhugi var á því í lok 8. áratugarins að auka samstarf við þáverandi austantjaldslönd. A-þýskaland hafði verið gestur Norrænna músíkdaga í Stokkhólmi árið 1978, en á þeirri hátíð voru flutt fimm íslensk tónverk. Ekki voru þeir austan tjalds alveg ókunnir íslenskri tónlist, en íslensk tónskáld höfðu sótt hátíðina Haust í Varsjá frá byrjun 7. áratugarins. Í framahaldi af Norrænum Músíkdögum buðu Austur-Þjóðverjar upp á tónleika með íslenskum verkum. Hugmyndir voru um ákveðið samstarf og samning þar að lútandi. Pólverjar höfðu einnig áhuga á slíkum samningi við Tónskáldafélag Íslands og buðust til að halda íslenska tónleika hjá sér. Einhver samstarfsbylgja mun hafa verið í gangi á þessum tíma því Hollendingar sýndu áhuga á samstarfi við norrænar þjóðir um tónleikahald.

Upp komu efaraddir innan tónskáldafélagið um þetta samstarf við austantjaldsþjóðirnar og töldu sumir slíkt samstarf pólítískt bindandi. Tóku menn m.a. afstöðu eftir sínum pólítísku skoðunum. Jón Ásgeirsson lagði í framhaldi af þessu fram eftirfarandi tillögu: "aðalfundur T.Í. haldinn 10. febrúar 1979 leggur til, að stjórn T.Í. undirriti ekki neina bindandi samninga við einstök ríki eða samtök í líkingu við framkomna hugmynd um menningarsamskipti við A-þýskaland, sem liggur fyrir fundinum. Jón Þórarinsson hjó á þennan hnút með því að benda á að "fundurinn telur það sjálfgefið að félagsstjórn hafi ekki umboð til að undirrita milliríkjasamninga og vísar því frá tillögu Jóns Ásgeirssonar ". Var þetta samþykkt.