Eins og fram kemur á eftirfarandi upptalningu þá hafa baráttumál
Tónskáldafélagsins verið í rauninni þau sömu frá upphafi, þ.e.
kynning á tónskáldum og verkum þeirra og samtímis að auka flutning
og útgáfu íslenskrar tónlistar:
1.Útvarp:
a) panta 3-4 kammerverk
b)stunda markvissa kynningu í erlendum útvarpsstöðvum
c) stórauka flutning íslenskrar tónlistar í ríkisútvarpinu
d)tónskáldaportrett, tónskáld vikunnar, tónskáld mánaðarins
e) íslensk tónlist við útvarpsleikrit
f) dagskrárnefnd til að fjalla um íslenska tónlist
2. sjónvarp
a) panta 2-3 íslensk verk á ári
b) þættir með íslenskum flytjendum og íslenskri tónlist
c) íslensk tónlist við íslenskar sjónvarpsmyndir
3. Sinfónía:
a) aukinn flutningur: skólatónleikar, út á landi, fjölskyldutónleikar,
áskriftatónleikar
b) fulltrúi í stjórn og verkefnavalsnefnd
c) panta 3 verk árlega frá íslenskum tónskáldum
d) ráða composer in rsicence
4. Tónskáldasjóður Alþingis
5. kynning á íslenskri tónlist í útvarpsstöðvum erlendis
6. Hljómplötur
7. Fjölföldunarfé.
Nýir félagar
Nýtt áreiti rak á fjörur Tónskáldafélagsins í byrjun 9. áratugarin.
Félag alþýðutónskálda, FTT, hafði verið stofnað og bankaði nú
á dyr bæði hjá Tónskáldafélagi Íslands og STEFi. Þótti mönnum
þeir sækja mál sitt að nokurri heift. Ritaði Valgeir Guðjónsson
m.a. harðvítuga grein í Helgarpóstinn en henni var svarað af hörku
frá hendi Tónskáldafélagsins. Í byrjun árs 1989 lagði formaður
fram skýslu ársins á undan og kemur fram í henni m.a.:
Ekki ber því að leyna að mjög andar köldu frá poppurum í okkar
garð, þrátt fyrir allt það sem við, beint og óbeint, höfum fyrir
þá gert. Við höfum setið undir látlausum svívirðingum í punktanenfndinni
til að mynda. Þó hefur ekki soðið upp úr, við höfum á allan hátt
verið málefnalegir.
Enn var rætt um tónlistarflutning í útvarpinu um miðjan áratuginn.
Flutningur popptónlistar hafði aukist til muna á kostnað tónlistar
meðlima tónskáldafélagsins. En það sem í dag vekur athygli er
að á þessum tíma pantaði sjónvarpið tónverk eftir Karólínu Eiríksdóttur
(í tengslum við ár tónlistarinnar 1985). Í framhaldi af því ræddu
menn þá hugmynd að gerður yrði sjónvarpsþáttur um íslensk tónskáld.
Fáir slíkir munu vera til í safni sjónvarpsins.
Á aðalfundi sem haldinn var 14. mars 1987 kom fram að Norrænir
Músíkdagar sem haldnir voru árið 1986 hafi verið aðal viðfangsefni
ársins. Þorkell Sigurbjörnsson kom fram með þá spurningu á fundi
fyrir hverja Norrænir Músíkdagar væru eiginlega haldnir? Var ástæða
þessarar spurningar sú að út voru sendir 600 boðsmiðar á hátíðan
en eingungis 400 seldir. Fram kom einnig að norræna menningarmálanefndin
hefði verið hér að störfum á sama tíma en einungis einn fulltrúi
hennar hefið komið á tónleikana. Ein af skýringunum fyrir dræmri
aðsókn á NMD 1986 var m.a. sú að fjáröflun gekk illa og á sama
ári var haldin Listahátíð í tengslum við afmæli Reykjavíkurborgar
og N.ART hátíð.
Ákveðnar breytingar voru fyri dyrum á skipulagi NMD. Fram hafði
komið að árið 1988, en þá yrðu NMD haldnir í Stokkhólmi, yrði
dómnefndin lögð niður en í stað hennar skipuð þriggja manna alþjóðleg
nefnd til að leita að hinum "eina sanna norræna tóni".
Hin eilífa barátta við að fá tónlist meðlima Tónskáldafélagsins
flutta var viðvarandi. Mikil vonbrigði voru með I.S.C.M. hátíðina,
en á henni voru afarsjaldan flutt íslensk verk. Voru á þessum
tíma uppi raddir þess efnis að segja sig úr samtökunum.
Bjarki Sveinbjörnsson ©
11. október 1998