Verkin
Dansar dýrðarinnar (1983) fyrir gítar, flautu, klarinett, selló og píanó. Atli Heimir Sveinsson (1938)
Verkið er einkonar samhverf svíta - runa svipmynda, hugsýnir innblásnar af kyrrð og fegurð hafsins og eyjanna á Breiðafirði, en oft dvel ég við tónsmíðar í Flatey. Þetta er ellefu þátta kammerverk þar sem gítarinn leikur í öllum þáttunum við undirleik mismunandi hljóðfæra. Og allir þættirnir eru stílfærðir dansar, eins og í hinum sexþættu svítum barokktímans. (Atli Heimir Sveinsson; úr texta með geisladiski).

Hverafuglar (1984) fyrir flautu, gítar og selló. Þorkell Sigurbjörnsson (1938)
Nútildags eru hugmyndir um hverafugla undantekningalaust afgreiddar sem ímyndun eða vitleysa: Síðasti náttúrufræðingurinn sem helgaði sig rannsóknum á þeim að einhverju marki lést fyrir meira en tvö hundruð árum síðan. En fram að þeim tíma höfðu þeir verið til. Það glitti í þá, syndandi í brennisteinsgufunni á sjóðheitum hverapollum. Þeir sáust þó aldrei fljúga. Sumt í atferli þeirra þótti minna á endur. Margur lúinn ferðalangur fylgdist með þegar þeir snyrtu á sér fjaðrirnar, leiðbeindu afkvæmum sínum og köfuðu eftir æti. Ef til vill var þetta einungis uppspuni – ef til vill – en svo var einnig með þetta verk...(Þorkell Sigurbjörnsson; úr texta með geisladiski).

Tristía (1984) fyrir gítar og selló. Hafliði Hallgrímsson (1941)
Verkið var samið fyrir Pétur Jónasson og sjálfan mig í tilefni af tónleikum okkar á Listahátíð í Reykjavík árið 1984. Í verkinu, sem er svíta í sjö stuttum þáttum, leitast ég við að rannsaka ítarlega hljómmöguleika beggja hljóðfæranna. Í mörgum þáttanna má því heyra ýmis fínleg blæbrigði í hljómi og lit. Innblásturinn að þessari nánast súrrealísku skissubók í tónum eru minningar frá föðurlandi mínu, Íslandi. Þó að yfirbragð þáttanna sjö sé einfalt þá eru þeir tæknilega erfiðir í flutningi; hljóðfærin tvö eru mjög ólík en þau skipta næstum jafnt á milli sín tónmálinu og þannig þarf að yfirstíga umtalsverðar hindranir til þess að jafnvægi megi nást. (Hafliði Hallgrímsson; úr texta með geisladiski).

Pétur Jónasson hóf nám í gítarleik níu ára að aldri hjá Eyþóri Þorlákssyni í Tónlistarskóla Garðabæjar og var síðar við framhaldsnám hjá Manuel López Ramos við Estudio de Arte Guitarrístico-skólann í Mexíkóborg. Að loknu burtfararprófi þar árið 1980, hélt hann til Spánar og var hann einkanemandi gítarleikarans José Luis González um tveggja ára skeið. Auk þess tók hann þátt í námskeiðum hjá Abel Carlevaro og David Russell og hlaut árið 1986 styrk frá spænska ríkinu til þess að stunda nám í Santiago de Compostela undir handleiðslu José Luis Rodrigo. Á því sama ári var hann einn af tólf gítarleikurum víðs vegar að úr heiminum sem valdir voru til að leika fyrir Andrés Segovia á námskeiði sem haldið var í Los Angeles.

Pétur hefur haldið fjölda einleikstónleika á Norðurlöndunum, Bretlandi, meginlandi Evrópu, í Norður-Ameríku, Eyjaálfu og Austurlöndum fjær. Hann hefur komið fram í útvarpi og sjónvarpi og leikið inn á hljómplötur og geisladiska, m.a. verk sem samin hafa verið sérstaklega fyrir hann.

Pétur Jónasson hlaut styrk úr Sonning-sjóðnum í Kaupmannahöfn árið 1984 og árið 1990 var hann tilnefndur til Tónlistarverðlauna Norðurlandaráðs, fyrstur íslenskra einleikara.