Eitt þeirra félaga sem Jón Leifs kom á laggirnar var Alþjóðaráð
Tónskálda (Conseil International des Compositeurs CIC). Að frumkvæði
Tónskáldafélags Íslands (Jóns Leifs) var boðað til fundar í Reykjavík
dagana 12.-17. júní 1954 um stofnun slíks ráðs er gæta skyldi
hagsmuna tónskáda á alþjóðlegu sviði. Í ráðinu áttu sæti einn
fulltrúi frá hverju landi og voru það fulltrúar félaga "æðri"
tónskálda ein einnig sátu óháðir einstaklingar í ráðinu. Stofnendur
þess voru: Salvatore Allegra frá Ítalíu, Henri Dutilleux frá Frakklandi,
Klaus Egge frá Noregi, Hilding Hallnäs frá Svíþjóð, Karl Höller
frá Þýskalandi, Oskar Wagner frá Austurríki, Guy Warrack frá Bretlandi
og Jón Leifs frá Íslandi. Fundir voru haldnir í sal efri deildar
Alþingis. Hinn formlegi stofndagur alþjóðaráðsins var svo 17.
júní 1954 en undirskrift skjala fór fram á Þingvöllum þann dag.
Þessi félagsskapur komst aldrei almennilega á flug og þrátt fyrir einlæga viðleitni Jóns Leifs í þá átt að halda honum lifandi lagðist hann endanlega niður árið 1963. Stofnun þessa félags vakti mikla athygli með tímanum og á aðalfundi ráðsins sem haldinn var í London í maí 1955 birtist grein um fundinn í "The Times". Á þeim fundi bættust við fulltrúar frá Argentínu, Bandaríkjunum, Hollandi og Sviss. Í upphafi greinarinnar í Times segir: "Ísland hefur haft forustuna í herferð, sem gæti haft að einkunnarorðum: Tónskáld allra landa sameinist." Hér var á ferðinni enn eitt félagið sem Jón Leifs taldi nauðsynlegt að kæmist á fót tónlistinni til frama.
Meðal svipaðara hugmynda sem hann tók með sér í farteskinu til
Íslands í stríðinu voru m.a. stofnun alþjóðlegs útgáfufyrirtækis
(sem síðar var Landsútgáfan sem aðeins náði að gefa út fáein smáverk,
aðallega eftir hann sjálfan), endurreisn íslensks menningarráðs
alþjóðaviðskipta, Þjóðmenningarsamband Íslands, Bandalag Íslendinga
erlendis, Landsfegrunarsamband Íslands, Sumarháskóli á Íslandi
og einnig "baðhverfi" við Nesjavelli. Eru þetta bara örfá dæmi
um félagsmálahugmyndir Jóns. Frjósemi hans í félagsmálum tónlistarmanna
var engu minni en hjá honum sem tónskáldi.
Bjarki Sveinbjörnsson ©
11. október 1998